Z Obornik piszą nam: Z inicjatywy ks. Filipowskiego i p. Smorawskiego odbyła się w Obornikach25. bm. o godz. 7 i pół wieczorem „Wieczornica Sienkiewiczowska”. Słowy podniosłemi miejscowego proboszcza ks. Jaraczewskiego rozpoczęła się uroczystość hołdownicza.

Zaczem nastąpiły Prolog, śpiewy chórowe, deklamacje, recytacje, — wszystko wykonane siłami miejscowemi, co w danych warunkach i nieprzyjaznych okolicznościach na tem większe zasługuje uznanie.

Odczyt o znaczeniu i zasługach Henryka Sienkiewicza wygłosił

W dniu 3 bm. odbyło się nadzwyczajne zgromadzenie kraj. Tow. górniczego, zwołane celem uczczenia  pamięci Henryka Sienkiewicza, przez polskich górników i hutników. Sale stow, przy ul. Pańskej 7-zaledwie mogły pomieścić licznych uczestników, którzy przybyli z najodleglejszych krańców Zagłębia. Zjawili się także przedstawiciele władz górniczych.

Przewodniczący p Antoni Schimitzek, zainicyował zgromadzenie przemówiemem, które w streszczeniu podajemy :

Hołd pamięci Henryka Sienkiewicza złożył wczoraj w południe teatr im. J. Słowackiego uroczystą „akademią", na którą pospieszyła doborowa publiczność. Żałobna manifestacya miała przebieg poważny. Czczono Sienkiewicza jego własnemi słowami, recytaeyą, najpiękniejszych fragmentów z jego dziel, którą podzielili między siebie pp. Jarezewska i Solska, Feldman, Jednowski, Nowakowski i Stanisławski. Na początku zaś akademii dyr. Grzymala-Siedlecki w,słowach prostych, a polnych szczerego pietyzmu określił znaczenie mistrza w stosunku do teatru.

Dzisiaj z powodu państwowej żałoby teatr zamknięty. Jutro w południe o godz. 12 uroczysta Akademia ku czci Henryka Sienkiewicza; o godz. 3 popołudniu „Złoty cielec" St. Dobrzańskiego oraz „Grzegorz Dandin” Moliera. Wieczorem „Akropolis” Wyspiańskiego i „Kazimierz Wielki”, J. U. Niemcewicza. Piątkowa premiera powtórzona będzie w poniedziałek, wtorek, czwartek i piątek następnego tygodnia.

Ilustrowany Kuryer Codzienny, 3 grudnia 1916

Dla uczczenia pamięci Sienkiewicza polski komitet ratunkowy w Vevey zarządził składkę imienia Sienkiewicza na rzecz sierot polskich. Napływają już liczne ofiary.

Do „Berl. Tid." donoszą pod datą 24 b. m. Petersburska Rada miejska odbyta wczoraj uroczyste posiedzenie ku czci słynnego poety polskiego Henryka Sienkiewicza. Z zebrania wysłano pismo kondolencyjne do Koła polskiego Dumie. W kościele rzymsko-katolickim w Petersburgu i we wszystkich katolickich kościołach w Moskwie odbyły idą nabożeństwa żałobne za duszą zmarłego.

Ilustrowany Kuryer Codzienny, 01-12-1916

Wydanie zbiorowe.

Dworek w Woli Okrzejskiej w którym ujrzał światło dzienne Henryk Sienkiewicz.

Ilustrowany Kuryer Codzienny, 28-11-1916

Save

Save

Stanisław Przyszewski ogłosił artykuł we „Frankfunter Zeitung" pt. „Sienkiewicz i polska dusza", w którym z wielkim polotem pióra kreśli stan psychiczny narodu polskiego po roku 1863 i znaczenie Sienkiewicza w ostatnim okresie naszych dziejów.

Po zdławieniu powstania styczniowego, w którym sto tysięcy Polaków bądź padło na polach walk, lub zginęło w kazamatach sybirskich, kiedy to abnegocya polityczna i marazm duchowy owładnął masami polskiemi i zdawało się, te już raz na zawsze imię Polski zostało wykreślone z kart historyi — powstał znakomity artysta, który dał polskiemu wizy jego wielkości czynów heroicznych w dobie jego największego upadku politycznego w czasie najazdu szwedzkiego.

Komitet, zawiązany ku uczczeniu H. Sienkiewicza w Warszawie, powziął uchwałę zasadniczą że zwłoki Sienkiewicza sprowadzone będą do kraju możliwie najprędzej po ustaleniu się warunków normalnych; postanowiono o tej uchwale zawiadomić małżonkę zmarłego, p. Maryę z Babbskich Sienkiewiczową.

W sprawie ulicy im. Sienkiewicza wybór w tym względzie pozostawiono magistratowi.

W Warszawie ukonstytuował się komitet tymczasowy dla uczczenia pamięci wielkiego artysty i obywatela. W skład komitetu oprócz reprezentantów miasta wchodzą przedstawiciele wielu instytucyi kulturalnych i artystycznych.

Na piątkowem posiedzeniu. magistratu poruszono sprawę nazwania jednej z ulic !mieniem Henryka Sienkiewicza.

Wiemy od kilku osób, które przebywały w Szwajcary' w ostatnich miesiącach, iż Sienkiewicz już od dłuższego czasu poważnie niedomagał. Pogorszenie zdrowia wystąpiło już z końcem wiosny.

Święta Wielkiej Nocy spędził Sienkiewicz w willi pp. Paderewskich w Marges, gdzie w nieobecności pp. Paderewskich, którzy wówczas byli w Ameryce, zebrała się dość licznie polska kolonia w Vevey razem z komitetem szwajcarskim pomocy dla ofiar wojny w Polsce, na którego czele stał Henryk Sienkiewicz.

            Prasa wiedeńska poświęca twórczości Henryka Sienkiewicza, z okazyi zgonu jego, obszerne artykuły i feljetony, w których daje niejednokrotnie wyraz szczerego hołdu geniuszowi naszego wielkiego pisarza i patryoty.

            „Tego sędziwego męża — pisze między innemi „Zeit” wiedeńska — który był wodzem swego narodu przez pustynię, los postawił na wysokiej górze, ażeby mógł szeroko objąć wzrokiem Ziemię Obiecaną. Ponieważ bujny jego żywot spełnił się — odszedł, a nowa Polska oblekła się w strój żałobny po swym największym synu. Największy twórca, którego śmierć obecnie zabrała, uczynił więcej dla kraju swego, aniżeli ktokolwiek inny.

Z powodu zgonu ś. p. Henryka Sienkiewicza powiewają także czarne chorągwie z gmachu Akademii Umiejętności i z lokalu „Klubu prawników i literatów” przy placu Szczepańskim. W szkołach krakowskich niższych i wyższych wczoraj na lekcyach języka polskiego i literatury profesorowie i nauczyciele poświęcili gorące żałobne wspomnienie Zmarłemu. Na murach miasta pojawiły się wczoraj

Wiadomość o zgonie Henryka Sienkiewicza nadeszła do Krakowa wczoraj koło południa. Pierwszą wiadomość żałobną otrzymał dr. Józef Surzycki, przyjaciel rodziny zmarłego. Bezpośrednio przed tą depeszą nadszedł o g. 11 przed południem z Vevey telegram do córki Henryka Sienkiewicza, mieszkającej w Krakowie u swych krewnych, pp. Janczewskich, a donoszący, te w stanie zdrowia Henryka Sienkiewicza nastąpiło pogorszenie. Telegram ten był widocznie spóźniony.

Henryk Sienkiewicz był namiętnym myśliwym, polował pod palącem słońcem równikowem i w cienistych borach litewskich; na piaskach pustyni i Mazowsza, w dziewiczych stepach Ameryki i u nas w Galicyi. „Jako myśliwemu z krwi i kości, którego ręka mimowoli szuka strzelby", jak mówi o sobie, opisując Białowieżę, nie obce mu było żadne myśliwskie wzruszenie. Przerzucając kartki jego wspaniałego dorobku literackiego, tem nieraz cenniejszego, że składanego z bezpośredniego obcowania z przyrodą spotykamy się — od pierwszej kartki do ostatniej z myśliwym.

Wczoraj zrana nadeszła do Krakowa wiadomość, że Henryk Sienkiewicz zmarł nagle w Vevey. Bliższe szczegóły dotychczas niewiadome.

Kraków, 16 listopada.

Hetman dusz polska odszedł od nas żywych na zawsze!

Berlin, 11 listopada. Korespondent „Nationalzeitung” przesyła temu pismu następujące informacye z Genewy:

Henryk Sienkiewicz, słynny pisarz polski, przebywa obecnie w Vevey, w hotelu du Lac. Prośbie mojej o wypowiedzenie zdania o świeżo ogłoszonem wskrzeszeniu państwa polskiego Sienkiewicz nie mógł zadość uczynić, przed kilku bowiem dniami tak zachorował, iż z polecenia lekarza nie opuszcza łóżka i musi się bardzo oszczędzać.

Ilustrowany Kuryer Codzienny, 16-11-1916

W „Kur. Zagł.” czytamy: Obchód ku uczczeniu Henryka Sienkiewicza wypadł, jak tego należało wyczekiwać, poważnie i okazale. Mimo niepogody, cały dzień tłumy wylegały na ulice — nie było nikogo, ktoby nie ozdobił piersi Żetonem obchodowym. Kwestarki i kwestarze mieli żniwo nielada, a Tow. Dobroczynności plon obfity. Dzień 8. października był naprawdę dnieni Sienkiewicza. Już rano na nabożeństwo do kościoła Serca Jezusowego ściągnęły różne korporacye, szkoły męskie, aby w pochodzie ze sztandarami wyruszyć do kościoła parafialnego.

W dn. 12-ym listopada urządzony będzie w Częstochowie „Dzieli ku czci Sienkiewicza", połączony z kwestą uliczną, wieczorem uroczystym i odczytami.

Nowa Gazeta: poświęcona wszelkim zjawiskom życia społecznego, 12-10-1916