„Vestnik", organ nauczycielstwa czeskiego, donosi, że czeska Rada szkolna krajowa zarządziła, aby przeprowadzono rewizyę szkolnych bibliotek uczniowskich i aby usunięto z nich szereg dzieł i książek. Między oznaczonemi do usunięcia dziełami znajdują sie, także „Ogniem i mieczem" oraz „Potop" Sienkiewicza.

Ilustrowany Kuryer Codzienny, 25-08-1916

Ze Sopotu cisza nam: Jak wielkiej powagi zażywa nasz Sienkiewicz u włochów, niechaj posłuży nastu Dujące zdarzenie, które mi opowiadał przed dwoma laty podczas swej bytności w Sopotach nasz stawny historyk Tadeusz Kerzon: „Byliśmy historycy i inni uczeni z różnych krajów na międzynarodowym kongresie w Rzymie. Przyjmowano nas urzędowo w ministerstwie i w różnych towarzystwach uczonych. Podczas kongresu nie mieliśmy z Watykanem najmniejszej styczności.

Pod powyższym tytułem wiedeńska „Neue Fr. Presse" ogłasza list wybitnego niemieckiego Znawcy literatury dra Adolfa Hessa:

„W dniach ostatnich podaliście wiadomość, jakoby przebywający obecnie w Szwajcaryi polski literat, Henryk Sienkiewicz został przez francuskiego generalissimusa Joffre'a zaproszony na front francuski, jednakże na zaproszenie to podziękował, nie korzystając z niego.

zebrano od członków Rady Nadzorczej i Zarządu Kasy Pożyczkowej w Gnieźnie w dniu 25-letn. urzędowania dyrektora Adama Janowskiego 100.00 mk. Sutor 25.00 mk.

Ogółem złożon z poprzednio kwitowanemi 153,700.94 mk.

Kurjer Poznański, 05-07-1916

Ze Szwajcaryi nadchodzi wiadomość, iż generalissimus armii francuskiej, marszałek Joffre wysiał ostatnimi czasy specyalne zaproszenie do bawiącego w Vevey Henryka Sienkiewicza, aby przybył do Francyi i podobnie jak inni wielcy pisarze, zwiedził tamtejszy front bojowy. Autor „Trylogii" podziękował w uprzejmych wyrazach za ten zaszczytny dowód pamięci, zaznaczając równocześnie, i i z zaproszenia nie może skorzystać.

Ilustrowany Kurjer Codzienny, 25-06-1916

         W czwartym zeszycie „Roku Polskiego" czy­tamy:

         W młodości, jeszcze jako student Szkoły Głó­wnej Warszawskiej, Sienkiewicz nieraz próbował swoich sił na polu poezyi; jego pierwszym utwo­rem, napisanym w roku 1857, jest poemacik na wzór „Sielanki młodości" Gaszyńskiego; ogłosił go Ign. Chrzanowski w „Ateneum", w tomie I., roku 1901, z autografu, będącego własnością doktora Konrada Dobrskiego, kolegi i przyjaciela lat młodzieńczych Sienkiewicza.   Obecnie ogłasza­my inny wszesny poemacik żartobliwy Sienkie­wicza, nieukończony, a pochodzący z tegoż 1867 roku. Autograf znajduje się również w zbiorach, pozostałych po ś. p. Konradzie Dobrskim, zasłużonym długoletnim prezesie Kasy imienia Mianowskiego w Warszawie. Odpisu udzielił nam p. Ign. Chrzanowski.

W piątek odbył się w teatrze lwowskim uroczysty wieczór ku czci Sienkiewicza, urządzony staraniem Kola artystyczno-literackiego na dochód głodnych Litwy.

Po pięknem przemówieniu p. Adama Krechowieckiego i apoteozie układu T. Rybkowskiego (u stóp biustu mistrza malownicza grupa nieśmiertelnych Sienkiewiczowskich postaci) odegrali artyści dramatu dwie fraszki sceniczne Sienkiewicza: „Muszę odpocząć" i „Zagłoba swatem“ .

            W ostatnim numerze „Łowca" skreślił p. S. Krogulski sylwety Sienkiewicza, jako myśliwego. Poniżej przytaczamy z niej kilka ustępów.

            „Jako myśliwemu z krwi i kości, którego „ręka mimowoli szuka strzelby", jak mówi Sienkiewicz o sobie, opisując Białowieżę, nieobce mu żadne myśliwskie wzruszenie, czy to z ojczystych kniei i pól, czy z obcych, dziewiczych puszcz i lądów zebrane.

Henryk Sienkiewicz w willi Ign. Paderewskiego Riond Bosson pod Lozanną na Wielkanoc dnia 23 kwietnia 1916 r (na 10 dni przed ukończeniem 70 lat życia).

1) Henryk Sienkiewicz, 2) p. Sienkiewiczowa, 3) Ks. Jan Gralewski, 4) z Paderewskich p. Wilkońska, 5) Henryk Opieński, 6) p. Opieńska, 7) Jan Kucharzewski. 8) p. Kucharzewska, 9) Henryk Ratyński, 10) p. Ratyńska, 11) Henryk Sienkiewicz (syn), 12) prof. Janowski, 13) p. Janowska, 14) Stefan Cier, 15) Zygmunt Trejdosiewicz, 16) p. Pstrokoński, 17) Opieński (syn).

Świat, 3/9-06-1916

W odpowiedzi na przesłany adres otrzymało Tow. dziennikarzy polskich od czcigodnego autora trylogii list następującej treści:

            Czcigodni i drodzy koledzy!

            Dziś otrzymałem wasz zaszczytny dla mnie adres z wyrazami uznania dla mej obywatelskiej i pisarskiej działalności — i z życzeniami z powodu mego siedemdziesięciolecia. W odpowiedzi

Z pism zagranicznych dowiadujemy się, że Henryk Sienkiewicz bawi od kilku dni w Paryżu.

Ilustrowany Kuryer Codzienny, 31-05-1916

Stronnictwo ludowe Henrykowi Sienkiewiczowi.

            Z inicyatywy prezydyum stronnictwa ludowego reprezentacya polityczna ludu polskiego uchwaliła 29/IV br. na zebraniu w Krakowie wysłać Sien­kiewiczowi adres, którego redakcyę powierzono prezesowi stronnictwa, posłowi Jakóbowi Bojce. Adres ten jest, ozdobiony przez p. Włodzimierza Tetmajera, a zaopatrzony podpisami wszystkich posłów parlamentarnych i sejmowych P. S. L.

            Gdy Polska i świat cały śpieszy z hołdem dla Mistrza słowa polskiego, niech Mu będzie miłą i ta wiązanka, świadcząca, źe nietylko dożył tej "pociechy, że książki jego zbłądziły pod strze­chy", ale, że nadto są tam ponad inne umiło­wane i że te serca „z pod strzech” są książkami jego głęboko przejęte.

            Temi słowy zaczyna swą korespondencyę w „Głosie Narodu" X. Walery Pogorzelski, przytaczając wzruszający przyczynek do popular­ności Sienkiewicza.

Z okazyi 70 rocznicy urodzin Autora nieśmiertelnej „Trylogii" — Syndykat dziennikarzy krakowskich wysyła do Henryka Sienkiewicza adres o brzmieniu następującem :

Czcigodny Panie!

Wśród pożaru świata i Polski przypadł siedemdziesiąty dzień Twoich urodzin, jeśli tej pięknej jesiennej daty Twego życia nie zatarły w pamięci naszej ogromne zdarzenia chwili obecnej,

Jeden z najpoczytniejszych dzienników Rzeszy „Frankfurter Zeitung" umieścił w dniu 5 maja jako dniu 70 urodzin Henryka Sienkiewicza, obszerny fejleton, omawiający stanowisko i znaczenie Sienkiewicza w literaturze światowej w szczególności zaś polskiej. Feljeton, pióra Dra Hansa Benzmanna, napisany jest z dużą znajomością traktowanego przedmiotu jak i wogóle literatury polskiej i szczególnem uwzględnieniem przekładów Sienkiewicza na język niemiecki.

Prof. Ignacy Chrzanowski przypomina w „Głosie Narodu", że właśnie na obecny czas przypa­da siedmdziesięciolecie urodzin Sienkiewicza. Przed dwoma miesiącami podnieśliśmy już zna­czenie tej pięknej daty dla naszego narodu.

Szkoda wielka, że rok wojny nie pozwala nam na złożenie takiego zbiorowego hołdu znakomi­temu pisarzowi, jaki mu się należy za te nie­zmierne zasługi, które oddal polskiej literaturze.

Niestety,

„Kuryer Warszawski" donosi w korespondencyi z Łodzi: Na cześć Henryka Sienkiewicza miejscowość przy szosie Pabjanickiej, znano pod nazwą „Kuraka”, przemianowaną na "Sienkiewiczówkę".

Do Sienkiewiczówki przeniesiono Dom sierot parafii św. Stanisława Kostki.

Ilustrowany Kuryer Codzienny, 3-05-1916

Komitet dla bezdomnych w zaborze niemieckim wzywa społeczeństwo by aż do 3 Maja (włącznie) nadzwyczajną jednorazową złożyło składkę na rzecz bezdomnych, którą jako hołd i wyraz wdzięczności Polaków z pod zaboru pruskiego wobec Sienkiewicza przekaże poznańskiemu komitetowi Arcybiskupiemu. (Komitetowi dla niesienia pomocy w Królestwie).

Ilustrowany Kuryer Codzienny, 26-04-1916

Dnia 5 maja r. to. przypada siedemdziesiąta rocznica, urodzin Henryka Sienkiewicza.

Przypominając tę datę społeczeństwu, nie mamy zamiaru organizować nowego jubileuszu literackiego. Żaden z pisarzów polskich, od czasu jak istnieje literatura, nie zyskał śród współczesnych takiej wziętości, jak Sienkiewicz, żaden zresztą nie przerósł go popularnością na całym świecie cywilizowanym. Nagroda Nobla stała się wobec obcych uwieńczeniem tego żywota, pełnego chwały, blasku i zasługi. Przed szesnastu laty naród polski złożył swemu ukochanemu pisarzowi hołd jubileuszowy, złożył mu dar, który miał być świadectwem wdzięczności społeczeństwa za „pokrzepienie serc“, płynące z jego świetnych obrazów rycerskiej przeszłości. Pomimo więc momentów goryczy, nieodłącznych od 'każdej wielkiej sławy, jest Sienkiewicz jednym z niewielu zasłużonych literaturze i ojczyźnie polaków, którzy nie mogą się skarżyć na, brak uznania.