Co śpiewają Legioniści?
Życie obozowe Legionów utworzyło specyalną poezyę, a raczej pieśniarstwo. śpiewnik polskiego żołnierza obejmuje prócz kilkunastu dawnych rzeczy (z lat 1831 i 1863) cały szereg nowych, aktualnych piosnek, częścią bezimiennych autorów, o których poeta powiada:
„Muza pieśń w swojej skarbnicy umieszcza,
Ceni jej wartość, ale nie zna wieszcza”.
Najwięcej słyszy się popularną pieśń legionistów, zaczynającą się od słów:
„W dzień deszczowy, w dzień ponury”, jak również "W Częstochowie martwa cisza — płynie w niebo dym ...“, dalej pieśni, pochodzące z warszawskiej rewolucyi 1915 roku, jak: „Czemu tęsknisz za chatą”, „Na barykady!” i „Czerwony sztandar”.
Prócz nich do wielkiej popularności doszły rytmiczne piękne piosenki Krumłowskiego, zwłaszcza „Huzar i młynarka” (z refrenem: „Że żołnierz biedny, to nie wstyd”), oraz. „Drogą od miasteczka, gdy ułani szli".
Byłoby rzeczą dobrą i na czasie, gdyby który księgarzy zajął się wydaniem kompletnego śpiewnika legionistów. Stanowiłby on nie tylko miłą pamiątkę, lecz były zarazem i dokumentem wielkiej chwili historycznej.
Ilustrowany Kuryer Codzienny, 25-12-1915
